ساختار حرفه ای مشاوره با کودکان

(بخش اول)

مقدمه

مشاوران، روانشناسان و روان درمان گران حرفه ای و با تجربه تفاوت های اساسی بین مشاوره با یک بزرگ سال و یک کودک را به خوبی درک می کنند. آنها می دانند که یک کودک در رشد شناختی و تفکر و همچنین آمادگی های جسمی (رسش) تفاوت های عمده ای با یک بزرگسال دارد. از این رو روش و شیوه ی مصاحبه، مشاوره و درمان مشکلات رفتاری و روانی کودک را به شکلی متناسب با وضعیت وی طراحی و به اجرا می گذارند.

علاوه بر این ممکن است یک مشاور یا روانشناس تازه کار با مطالعه متون و کتاب های مختلف در این خصوص به تکنیک ها و فنونی دست یافته باشد که در ظاهر احساس توانایی در مقابله با مشکلات کودک را به او القا می کند. اما باید دانست که در عمل استفاده از فنون پراکنده و بدون هدف نه تنها کمکی به مراجع و مشاور نمی کند بلکه ممکن است علاوه بر هدر دادن وقت و حوصله مراجع و والدین او، امید به رسیدن به یک راه حل را نیز از او بگیرد و این دومی از اهمیت بیشتری برخوردار است.

مشاور و روانشناس باید در همه زمینه های کاری خود با مراجعان از یک "الگو" یا "طرح درمانی" مشخص استفاده نماید و در کار مشاوره با کودک داشتن این طرح درمانی از اهمیتی صد چندان برخوردار است. متاسفانه متون و کتابهای موجود در کشورمان یا از آموزش این مساله غفلت دارد یا به صورتی جسته و گریخته به آن پرداخته اند لذا در این نوشتار کوتاه سعی بر این داریم تا یک ساختار ویژه برای تدوین طرح درمانی و مشاوره با کودک را معرفی نماییم. این ساختار نتیجه مطالعات و تجارب ما طی سال ها فعالیت مشاوره ای در حوزه کودک و نوجوان می باشد.